– Nicodeme, Nicodeme! wat doe je nu?… Wil je onze Bijou dood hebben?…
– Poupoule, je bent hard van begrip… Zie je niet dat ik wil voorkomen dat hij verloren raakt of vertrapt wordt?… Je zult zien dat dat school zal maken in de menigten.
Meneer Gobman, gemeentesecretaris van Burgtown, hoofdstad van het vorstendom Sixmilmen, ontvangt de opdracht naar Bohemen te gaan om een aantal zaken – wat weet ik niet – te gaan aankopen waar de stad behoefte aan heeft.
In het rijtuig maakt hij kennis met ene ridder de Saint-Bertrand-Maker, een nette heer, aan wie hij over zijn missie vertelt en over de gelden die hij voor zijn aankopen bij zich heeft.
In een beruchte herberg worden de twee reizigers gedwongen samen te overnachten. Meneer de Saint-Bertrand-Maker kan de slaap niet vatten, de gemeentesecretaris slaapt de slaap der rechtvaardigen.
Wakker geworden van het geluid van een opengaand venster ziet Meneer Gobman, zijn metgezel zich uit te voeten maken met de fondsen van de stad.
Hij zet de achtervolging in.
…en valt in de put van de herberg
De dief verdwijnt en verdwijnt…
.. en is reeds erg ver
… en nauwelijks nog te zien.
Door de kreten van de gemeentesecretaris zijn de buren wakker geworden. Ze staan op en beginnen houdt de dief te roepen.
Als de nachtwacht de verlichtte vensters ziet begint hij Brand ! Brand! te roepen.
Het groot- alarm wordt geslagen…..
De burgerwacht verzamelt zich..
De brandweerlieden rukken uit..
Gelukkig horen de brandweerlieden een ongewoon klokkend geluid van onder uit de put.
Het zijn de vreugdekreten van de bloedzuigers aan wie een onverwacht buitenkansje toeviel.
De brave gemeentesecretaris wordt op een bed gelegd.
Een dokter wordt geroepen.
De dokter schrijft galvanische fricties voor…
die het gunstigste effect blijken te hebben..
Ondertussen heeft de politie zich op weg begeven.
De brigadier van de gendarmerie vertelt aan zijn vrouw dat hij weet waar de dief zich bevindt en dat hij morgenochtend tot arrestatie zal overgaan..
De goede vrouw vertrouwt dat geheim toe aan haar buurvrouw, die weer haar buurvrouw inlicht, en die weer een derde buurvrouw etc …etc
Met als gevolg dat het nieuws de dief bereikt door de telegrafie der vrouwen..
Hij vertrekt daarom de volgende ochtend per trein naar het Noorden, terwijl de brigadier zich naar het Zuiden begeeft.
Hij scheept zich in op een boot naar Californie.
De verdwijning van de gemeentesecretaris veroorzaakt gisting in de hoofdstad
Ongehoorde excessen vinden plaats
De koersen dalen, de hoofden staan in brand
Gevaarlijke volksmenners bewerken de geest van de bevolking
waarop een afvaardiging van de notabelen zich tot de vorst wendt,
die op zijn beurt zijn ministers bijeen roept.
De generaal rukt met 1200 soldaten op naar de opstandelingen,
die niets te vrezen hebbend, zich verdedigen met doodsverachting.
De gemeentesecretaris wordt gearresteerd en in het gevang geworpen.
Terwijl de veroorzaker van dit alles een herenleventje leidt in Californie.
Maar eens zal gerechtigheid geschieden, en zullen hun rollen worden omgekeerd.
MORAAL! – Dit sprookje bewijst dat het niet nodig is dat men een beest moet zijn om beestachtigheden (domheden) te begaan. -Het bewijst wel een heleboel andere dingen die ik U niet zal vertellen, omdat ik ze zelf ook niet ken. Zoek, wellicht vindt U ze. Wat mij betreft ik heb helemaal niets gevonden.
CORNAC
La gymnastique militaire de chambre – Militaire kamergymnastiek
HET BESPROEIEN VAN DE BRUSSELSE STRATEN
– Ah, mijn jongen, je beklaagt over de fooi die niet komt…. Hier, daar heb je er een…. en meteen verzorgd!
– Kom toch, meneer Dugoulu, dit magnifieke panorama met mij bekijken!…
– De meest schilderachtige vergezichten volgen elkaar op ……
– Grandeur vermengd met poezie….
– Je krijgt geen genoeg van dit vergezicht…. het is dronken, dronken makend!…..
– Koopt , koopt, mijn gezondheidsdrank, Dames! Met universele eigenschappen: vooral dikmakend en vetmakend…..
– Ja, ja, dat kennen we ….. Uw portemonnaie!
Er is een standbeeld opgericht voor de geleerde professor Assioun door zijn medeburgers, trots en erkentelijk voor de roem die hij bracht aan hun kleine stad.
Maar zie, niemand herkent hem in de buste ontworpen door een groot beeldhouwer. Dat komt omdat niemand hem ooit zag zonder zijn pet, zijn bril en zijn parapluie.
Het Stadsbestuur heeft daarom besloten deze drie bestanddelen aan de vereerde beeltenis toe te voegen; en de hele bevolking juichte dit lumineuze idee toe.
Ik ben niet wie ik ben, want als ik was wie ik ben, zou ik niet zijn, die ik ben…….
– Mijn papa is uitgegaan, meneer.
– Wanneer komt hij terug, kleine vriend?
– Hij heeft me gezegd dat hij voor U niet thuis is, maar niet wanneer hij zou terugkomen.
– Beste vriend, het is vooral beweging dat U zo nodig geeft. Hoe staat er mee?
– Sinds 25 jaar ben ik postbeambte op het platteland : iedere dag een rondgang van negen plaatsen.
– Heeft U misschien een brief voor mij, post restante… Isaac Levi?
– Ja…… niet gefrankeerd, met dubbele portokosten.
– Oh meneer, wees zo goed hem voor te lezen, ik heb mijn bril niet bij me.
– Gaarne ( de beambte leest de missive voor).
– Dank U, dank U, meneer, moge God U zegenen…. Lezen is nu niet meer nodig. Tot ziens.
– Ah, daar ben je terug van de markt, Catherine!….. Zeg, ik heb overal naar mijn nieuwe hoed gezocht om uit te gaan, maar niet te vind….
– Nee, mevrouw ……..
– Wat een gelijkenis!.. Zijn jullie tweelingen?
– Ja meneer, maar hij is een jaar ouder dan ik.
– Preveau, wat is Uw leeftijd?
– Raad eens, voor de grap, Meneer de commissaris.
EEN BIJZIENDE VISSER
Vandaag geen geluk!….ik zit hier al een uur en nog geen enkele beet.
– U wilt een middel om die prikken te vermijden ? … Maar dat is heel eenvoudig: druk de wandluizen uit die ze veroorzaken….
– Ah, dokter, wat denkt U wel !…… ik die lid ben van de Dierenbescherming.
– Een bierglas moeilijk om uit te drinken !
– Zo duur…om mij met de nationale kleuren te sieren… bedankt!!
– Ach… Wel, als U daarop wilt beknibbelen…. koop een geel overhemd, en U zult helemaal driekleurig zijn.
Tijdens de presentatie Naderhand
– Ober, de zalm van eergisteren was beter dan deze, hij was verser. – Dat verbaast me, Meneer, want het is dezelfde.
– Oh, wat een handen, Nini! Heb je mama ooit met zulke handen aan tafel zien komen? – Maar, moedertje, ik heb je nooit gezien toen je mijn leeftijd had.
