Op een dag tijdens de hondsdagen is Meneer Pansu aan het wandelen in de velden en ontmoet een hond zonder muilkorf.
Hij denkt dat het dier dol is en begint uit alle macht te rennen. Gelukkig krijgt hij een kleine waterleiding in het vizier en wringt zich haastig erin.
Het dier, dat hem heeft gevolgd, komt hem uit nieuwsgierigheid besnuffelen.
– Meneer Pansu zijn vreselijke vervolger achter zich wetend is aan de toppen van verschrikking. Hij spant zich tot het uiterste in, maar zijn buik blokkeert hem…
….Uren verstrijken, hij wil weg, gaat niet! De nachtwaker ziet hem, tijdens zijn nachtelijke ronde, en denkt met een wetsovertreder te maken te hebben.
– De nachtwaker gaat versterking zoeken. Meneer Pansu wordt met grote moeite uit zijn moeilijke positie getrokken.
– Uiteindelijk wordt hij gered en herkend; maar zijn lichamelijke toestand is niet te beschrijven: dat moet men zien om het te geloven.
