Tegen mevrouw: – Lieve vriendin, laten we op ons gemak gaan zitten.
Hij ontdoet zich van jas en hoed etc . Zijn gezellin doet hetzelfde.
De GARÇON: – Oh, duvel nog toe, zijn ze weggegaan, die twee KOLOSSEN van daarstraks?….
-Voor wie zijn deze twee biefstukken? voor wie?
– He, vriend, wat doe je daar?
– Je hoort zoveel over arbitrage om de nationale verschillen te regelen, dat het goed is een beroep te leren.
– U bent twee uur te laat, beste schoonmoeder.
– Dat zou ik denken; een ontsporing…5 doden en 28 gewonden!
– En U bent ontsnapt! (in zichzelf) Nog steeds geen kans!
Tempi passati
– Ook nog die bals!..En dan te weten dat dat vervloekte carnaval me droog heeft gelegd!
-Jullie gaan dus niet naar school?
– Nee, onze ouders zijn neutraal.
– Wel, dat wonderlijke instrument van Edison?
– Dank je! ik heb er gescheurde oren van…altijd maar politiek…achterklap…schoolkwesties.. Ik geeft de voorkeur aan mijn doofheid.
– Zo, zo … ga je wonen bij het Camp des Manoeuvres?
– Ik heb die plaats gekozen vanwege mijn twee dochters; om hen te laten trouwen, reken ik op de vreemdelingen die de Expositie zullen bezoeken.
– U voegt, hoop ik, bij de koopwaar een cadeautje voor mijn vrouw.
-Meneer, als Parijzenaar, zou U moeten weten, dat cadeaus uit Belgie soms behoorlijk genant zijn….getuige de gevel waarmee men U heeft begiftigd op de Champ de Mars.
– Wil je echt dood? Wel, klim in de eerste de beste trein die aankomt….
– Ober, mijn kaars, alstublieft.
– Meneer is Amerikaan…En hij heeft geen electrisch licht bij zich?
