Meneer Durai, fabrikant van goudvlies ballons, heeft besloten ter gelegenheid van het Vijftigjarig Jubileum met een monster ballon reclame te maken voor een van zijn gelijknamige producten.

Op het laatste moment heeft Meneer Durai – de hond van Alcibiades, deze voorvader van de reclame, indachtig – het idee de schoothond Toutou van zijn echtgenote Euphemie aan het luchtvaartuig op te hangen.

Maar zie, Euphemie komt er aan juist op het moment dat haar geliefde viervoeter de lucht in wordt meegenomen. Ze klampt zich aan Toutou vast en samen stijgen ze op.

Waarop Meneer Durai zich vasthecht aan zijn wederhelft.

En krak!….

Maar gelukkig, en dit in tegenstelling tot de hond van Alcibiades, heeft de schoothond een stevige staart die zelfs als een elastiek rekbaar is. De staart wordt langer en langer.

Ze wordt nog steeds langer.

En nog langer…

Maar uiteindelijk breekt ze toch….

Oh, voorzienigheid, Meneer Durai , Mevrouw Durai, de schoothond en de ballon vallen neer op een drukke boulevard.

Meneer Durai, vergezeld van zijn ega, van Toutou en van de drager van de ballon, bereiken hun woning, te midden van een dichte menigte. Hij wilde reclame en kreeg die in overtreffende mate.